- γενίτσαροι
- Επίλεκτο σώμα του τουρκικού στρατού κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που η συγκρότησή του στηρίχτηκε στον θεσμό της βίαιης στρατολόγησης νέων χριστιανών. Άλλοτε πίστευαν ότι η δημιουργία του θεσμού αυτού οφείλεται στον σουλτάνο Ορχάν ή Μουράτ Α’, δεν υπάρχει όμως ασφαλής μαρτυρία παλαιότερη του 1430, της εποχής δηλαδή του Μουράτ Β’. Αυτή η δεκάτη του αίματος, όπως την ονομάζουν οι μεταγενέστεροι, στην αρχή εφαρμόστηκε μόνο στη χερσόνησο του Αίμου και στα νησιά, εκτός από τις περιοχές που είχαν απαλλαγεί με ειδικό προνόμιο. Από τα τέλη του 15ου αι. επεκτάθηκε και στην Ανατολή. Τα παιδιά που στρατολογούσαν έπρεπε να είναι ηλικίας 14 έως 20 ετών· στρατολογούσαν και μικρότερης ηλικίας, όχι όμως για τον στρατό αλλά για σταδιοδρομία σε πολιτικά αξιώματα.
Οι υποψήφιοι γ., μετά από την περιτομή, ζούσαν κοντά σε Τούρκους τιμαριούχους ή γεωργούς υπό συνθήκες σκληρής πειθαρχίας για να εκτουρκιστούν εντελώς και να εξισλαμιστούν. Ύστερα τους μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη, όπου τους κατέτασσαν στους ορτάδες των ατζέμ και ονομάζονταν αντζέμ ογκλάν. Εκεί έκαναν την απαραίτητη στρατιωτική εκπαίδευση. Από τις τάξεις τους καλύπτονταν τα κενά του τάγματος των γ.
Ο στρατός των γ., έχοντας απόλυτη αφοσίωση στον σουλτάνο, έγινε ο πιο πειθαρχικός, ο πιο ασκημένος και γενναίος κρατικός (εθνικοθρησκευτικού τύπου) στρατός της εποχής εκείνης. Χάρη σε αυτόν κυρίως σημειώθηκε η αλματώδης επέκταση του οθωμανικού κράτους. Για τον κατακτητή, ο θεσμός αυτός δημιουργούσε ένα ανεξάντλητο απόθεμα ανθρώπινου υλικού, πολύ φροντισμένης επιλογής. Για τους χριστιανικούς πληθυσμούς ήταν πραγματική αφαίμαξη και σοβαρός παράγοντας φθοράς.
Οι γ. αποτελούσαν την αυτοκρατορική φρουρά και έπαιρναν μισθούς και μεγάλα δώρα, προπάντων κατά την ανάρρηση νέων σουλτάνων. Πολλές φορές μάλιστα, όταν οι σουλτάνοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα δώρα που όφειλαν, επέτρεπαν στους γ. λεηλασίες επαρχιών. Μπροστά στο μέλλον που είχαν οι γ., οι Τούρκοι παρουσίαζαν πολλές φορές τα παιδιά τους ως χριστιανόπαιδα για να πετύχουν την κατάταξή τους στο σώμα των γ. Τελικά αυτό έγινε επίσημα: την εποχή του Σουλεϊμάν Α’ (1520-66), φαίνεται ότι αυξήθηκαν οι εισδοχές των Τούρκων στις τάξεις των γ. καθώς και των γιων των γ., γιατί την εποχή του ίδιου αυτού σουλτάνου, οι γ. απέκτησαν το δικαίωμα να παντρεύονται. Συνέπεια του γεγονότος αυτού ήταν να σταματήσει η στρατολογία χριστιανόπαιδων, το παιδομάζωμα, που φαίνεται ότι καταργήθηκε οριστικά το 1685.
Έτσι το περίφημο αυτό σώμα, που οδήγησε το οθωμανικό κράτος στο απόγειο της ακμής του, σιγά-σιγά έγινε παράγοντας κατάπτωσης και μάλιστα σε περιόδους που στην Ευρώπη σημειωνόταν σημαντική πρόοδος στην οργάνωση και την τακτική των στρατών. Μάταια ο προοδευτικός σουλτάνος Σελίμ Γ’ επιχείρησε τον εξευρωπαϊσμό του απείθαρχου αυτού και ασύγχρονου πια σώματος των γ. Αποτέλεσμα των προσπαθειών του ήταν να τον καθαιρέσουν και τελικά να τον δολοφονήσουν (1807).
Τη διάλυση του σώματος πέτυχε μόνο ο Μαχμούτ Β’ στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης (1826), όταν η περίπτωση του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου τον έπεισε για την υπεροχή των τακτικών ευρωπαϊκών στρατών.
Γενίτσαρος, ζωγραφισμένος από τον Ντιπρέ.
Dictionary of Greek. 2013.